Realizacje
MEW Żarki
Rzeka Gwda
Automatyzacja obiektu z wymianą przestarzałej technologii na 2 hydrozespoły Kaplana
Automatyzacja obiektu z wymianą przestarzałej technologii na 2 hydrozespoły Kaplana
Rys historyczny
Historia małej elektrowni wodnej Żarki, urokliwie położonej w obrębie niespełna 3-hektarowej leśnej enklawy, sięga 1904 r., kiedy funkcjonujący w tym miejscu młyn wodny został przekształcony w elektrownię zawodową. Elektrownia przetrwała dwie wojny światowe. Została jednak zamknięta w latach 50. XX w. Pozostający bez nadzoru obiekt popadł w kolejnych dekadach w ruinę - pozostało piętrzenie na Gwdzie i budynek mieszkalny sąsiadujący z ruinami obiektu, którymi na początku lat 80 ubiegłego wieku zainteresowali się obecni właściciele, i które wykorzystali do spełnienia swojego marzenia o małej elektrowni wodnej. W 1985 r. udało się uzyskać pozwolenie wodnoprawne, a następnie pozwolenie na budowę oraz prawo własności do nieruchomości. W listopadzie 1989 r. uruchomiono obiekt i rozpoczęto produkcję energii elektrycznej. Elektrownia Żarki powstawała metodą gospodarczą, znacznym wysiłkiem jej właścicieli, których wspierał w tym zamierzeniu m.in. inż. Marian Hoffman, nazywany ojcem powojennej energetyki wodnej. Ciekawostką jest, że inż. Hoffman przy udziale właścicieli MEW Żarki założył w 1987 r. Towarzystwo Rozwoju Małych Elektrowni Wodnych – jedno z dwóch formalnych organizacji w naszym kraju działających na rzecz energetyki wodnej.
Parametry
Wykorzystane technologie
- Dwie wysokosprawne turbiny Kaplana w układzie wertykalnym, o łącznej mocy zainstalowanej 320 kW
- 6 szaf automatyki i sterowania
Pomimo podobnej mocy zainstalowanej, nowe hydrozespoły swoją sprawnością przewyższają w znacznym stopniu dotychczas zastosowaną technologię. Wynika to nie tylko z samej budowy urządzenia [którego kształt jest wynikiem zaawansowanych symulacji CFD przeniesionych do rzeczywistości poprzez wielowymiarową obróbkę CNC], ale również regulatora turbiny, opartego o sterownik swobodnie programowalny. Sterownik za pośrednictwem hydrauliki siłowej reguluje nadążnie (w funkcji poziomu wody) otwarcie aparatu kierowniczego oraz położenie łopat wirnika, utrzymując zadany poziom wody górnej. Tym sposobem pozwala na uzyski energii na maksymalnym możliwym poziomie, bez utraty przepływów i z zachowaniem najwyższego możliwego spadu (NPP). Infrastruktura zamontowana w MEW Żarki spełnia najwyższe standardy technologiczne zarówno pod względem pracy samego układu wytwórczego jak i całej infrastruktury towarzyszącej. IOZE hydro, oprócz realizacji oczywistych założeń z zakresu sprawności wytwarzania energii, kładzie w swojej pracy szczególny nacisk na automatyzację procesów, bezpieczeństwo eksploatacji oraz diagnostykę. Przekłada się to bezpośrednio na wzrost komfortu obsługi obiektu przez osoby odpowiedzialne za stały dozór elektrowni. Wysoką wartość dla właściciela obiektu ma fakt, że wszystkie elementy układu technologicznego są dostarczone przez tego samego Wykonawcę, w związku z czym uzyskujemy optymalną kompatybilność poszczególnych modułów. Przekłada się to nie tylko na codzienną eksploatację, ale również w sytuacjach awaryjnych skraca do minimum czas postoju MEW, bo dzięki rozbudowanemu systemowi czujników różnego rodzaju bardzo sprawnie diagnozowany jest rodzaj usterki/powód wystąpienia alarmu.
Planowanie inwestycji:
- Ocena dostępnego potencjału hydroenergetycznego
Konsulting i projektowanie:
- Optymalizacja projektu – budowlanego, mechanicznego oraz z zakresu elektryki i automatyki
- Uzyskanie ceny gwarantowanej sprzedaży energii na okres 15 lat
Realizacja w formule generalnego wykonawcy:
- Prace demontażowe
- Pełna modernizacja z wymianą obu turbozespołów
- Naprawa konstrukcji betonowych komór napływowych w celu polepszenia warunków pracy MEW
